Testen, testen, testen! ( planten dan )

Wuuuhhhooeeee, na nachten lang Salvia's, Foeniculum's, Persicaria's en Achillea's voorbij te zien komen, is mijn droom eindelijk uitgekomen! Ik ga op mijn favorieten plekje op deze aardbol, Zeeuws - Vlaanderen, een testtuin beginnen. Borders zullen hier aangeplant worden, planten getest, geprezen of afgekeurd worden. Ik zal het onderste uit de kan halen om mijn creativiteit helemaal in te zetten om deze kans volledig te benutten. Maar hoe ga ik dit precies aanpakken?

Toen ik ging kijken naar dit stukje land en het duidelijk werd dat mijn droom werkelijkheid zou worden, sloegen mijn hersenen op volle toeren. Woww wat ga ik doen? Hoe ga ik dit aanpakken? Ik mag deze kans grijpen en er helemaal voor gaan. Wat een onwerkelijk idee.

Helaas moest mijn enthousiasme even op een laag pitje gezet worden door de extreme drukte van mijn bedrijf. Maar in de weekenden ben ik al hard aan de slag gegaan om in grote lijnen uit te denken wat ik precies ga doen. En in die grote lijnen ben ik al een heel stuk klaar! Deze lijnen, wat inhoud de vormgeving en het concept, zal ik alvast met jullie delen ( de beplanting komt later )

H E T C O N C E P T

Mijn eerste gedachten toen ik aan dit plan begon waren: Oke, hoe kan ik vertalen waar ik de afgelopen tien jaar mee bezig ben geweest tot het punt waar ik nu ben dmv plantenvakken, combinaties en beplanting.

Er zijn een aantal belangrijke momenten in mijn leven geweest die ik graag wil vertalen in vorm en in beplanting. Dit zijn er natuurlijk héél veel, maar er zijn vijf belangrijke momenten geweest die ervoor hebben gezorgd dat ik ben waar ik nu ben. Deze momenten heb ik in vijf lagen verwerkt. Elke laag stelt een plantenvak voor ( x 2, de plattegrond is symmetrisch ) , en hoe dichter bij de tijd van nu, hoe dichter je bij de kern komt van de vormen. Elke laag stelt dus een verhaal voor van een moment in mijn leven, van toen, tot nu.

L A A G 1 :

D E V A N Z E L F S P R E K E N D H E I D

Als kind was ik enorm graag buiten. Een echt 'buitenkind'. Wanneer ik aan vroeger denk, denk ik buitenspelen, lekker in de natuur. Geuren, kleuren, temperaturen, insecten, vogels, alles komt naar boven. Binnen zitten deed ik liever niet. Alleen wanneer het regende was ik binnen mijn kamer elke keer opnieuw aan het inrichten. Maar als ik mocht kiezen was ik toch liever buiten een hut aan het bouwen. Omdat wij in een klein dorpje in Zeeuws - Vlaanderen aan de Belgische grens woonde, was de natuur om ons heen iets heel vanzelfsprekends. Zo naïef als ik was, kon ik me een wereld zonder polders met rijke bermen, hoge bomen die elk seizoen interessant waren, bosjes, grasvelden vol met madeliefjes en slootjes niet voorstellen. Deze vanzelfsprekendheid ,die de basis is geworden van mijn carrière, wil ik graag uitbeelden in combinaties van vaste planten en siergrassen in laag 1. De berm van de polder is daarbij natuurlijk mijn grootste inspiratie.

L A A G 2 :

V A N H E T D O R P N A A R D E R A N D S T A D

Dat deze manier van leven in de natuur niet zo vanzelfsprekend was als ik dacht, kwam ik pas achter toen ik ging studeren. Na een lange weg ( ik heb 7 jaar over de havo gedaan want god, want vond ik de lesstof op de middelbare school saai, en een paar maanden op de Willem de Kooning academie in Rotterdam ) kwam ik op mijn 21e terecht op de Hoge school voor de Kunsten. Ik had toelating gedaan voor interieurarchitectuur, maar waar ik al snel achter kwam was dat je bij deze studie, Spatial Design, voor verschillende richtingen kon kiezen. ( Dat wist ik eerst niet. De naïviteit en impulsiviteit zat er toen nog goed in ) Waaronder dus landschapsarchitectuur. Ik wist dus echt niet dat zo'n studie bestond en werd meteen verliefd op alle opdrachten die we kregen voor de richting van de studie. Ineens leerde ik parken en pleinen ontwerpen! Ik kon mijn geluk niet op, wat was dit fantastisch!

Maar als snel merkte ik dat ik mijn liefde voor de natuur in de randstad niet kon delen met veel van mijn leeftijdsgenoten. De natuur was en far from my bed show. De mens en het gemak waren veel meer op de voorgrond. Toen begon er al een soort missie in mij te borrelen om de natuur en de mens dichter bij elkaar te brengen. Maar hoe en wat wist ik toen nog niet precies..

L A A G 3:

P I E T O U D O L F & I R I S V A N H E R P E N

Tijdens mijn studie, die ik zag als een tijd waarin ik mijn creativiteit kon stimuleren en ontwikkelen, leerde ik twee grote Nederlandse ontwerper kennen die mij als ontwerper hebben gevormd: Piet Oudolf en Iris van Herpen. Ik weet nog goed dat we in het tweede jaar de opdracht kregen om onze favorieten ontwerper te zoeken, toen ik per ongeluk op een plaatje van de Highline in New York terecht kwam. Dat is een moment wat ik me zooo goed kan herinneren. Toen ik een afbeelding van het park zag, werd ik helemaal warm van binnen en alles om me heen stond even stil. Dit is het! Dat waren de eerste gedachten die in me opkwamen. Ik zag ineens een 'park' met een natuur die als thuis voelde. Daarnaast was de vormgeving van harde materialen praktisch, maar zó goed doordacht in zoveel verschillende lagen. Ik vond het ongelofelijk prachtig. Deze combinatie van natuur en harde materialen, wouw! Vanaf dat moment ben ik een planning gaan uitstippelen voor mijn toekomst. Hoe zou ik een ontwerper kunnen worden die dit kan?

Een jaar later moesten wij een stageplek zoeken. Met de Highline in mijn achterhoofd, zocht ik een stageplek die ook iets deed met interessante vormgeving. ( Hier had ik mijn focus opgelegd, de beplanting zou later wel komen ) maar de zoektocht leverde niks op. Ook toen ik aan de vierde jaars vroeg bij wat voor bedrijven zij stage hadden gelopen en wat zij mochten doen, kreeg ik teleurstellende en saaie verhalen te horen. Jaks de meeste bedrijven waren niks voor mij.

Toen dacht ik ineens aan Iris van Herpen, een paar maanden daarvoor had ik een voorstelling van haar jurken in een museum gezien. Zij deed precies waar ik me in verder wilde ontwikkelen. Haar details, technieken en vormen waren zo interessant! Het was dan wel niet mijn vakgebied en ook totaal niet de schaal waar een landschapsontwerpen mee werkt, maar dit zou ik wel als inspiratie kunnen gebruiken om mij verder te ontwikkelen in vormen en materialen voor de openbare ruimte. Als landschapsontwerper ging ik dus stage lopen bij een mode ontwerper. Maar wat ik niet had zien aankomen, was juist het proces waarmee zij haar collecties tot stand bracht, mij het meest inspirerende. Het verloop van het proces pas ik nog steeds toe ik alle ontwerpen die ik maak.

L A A G 4:

T I M E T O M E E T S O M E P L A N T S !

Kwekerij In Goede Aarde. Een groter toeval - en er zijn er nogal wat voorbij gekomen - dan mijn ontmoeting met Frans en Franny Geijsels is er bijna niet. Na mijn studie ben ik terug gekeerd naar Philippine ( het dorpje waar ik vandaan kom ) Ik had enorm behoefte om na 6 jaar randstad weer terug keren naar de intimiteit die een dorp en de omliggende natuur biedt. Toen ik terug was verhuisd, ging ik opzoek naar mijn volgende stap: ik moest een kwekerij vinden waar ik zou kunnen werken om mijn plantenkennis te vergroten. Ofja, vergroten, ik had nog helemaal geen benul of kennis van geen enkele plant. Toen ik vertelde tegen iemand dat ik daarnaar opzoek was, werd ik getipt door een kwekerij een eindje verderop. Ik had geen idee dat acht kilometer van Philippine vandaan, een kwekerij zat die een assortiment planten kweekte waar ik over wilde leren. Een mailtje verstuurde ik naar de kwekerij met als titel: Landschapsarchitect zonder plantenkennis. Haha. Frans stuurde enthousiast een mailtje terug dat ik langs mocht komen. We zouden wel zien wat we voor elkaar konden betekenen.

We zijn nu vijf jaar verder en nog steeds help ik 2 keer per maand op de kwekerij. Wat er de afgelopen vijf jaar is gebeurd, is dat de vanzelfsprekendheid die ik voelde voor de natuur als kind, veranderde in enorme fascinatie voor alles wat groeit en bloeit. Frans vertelde naast álles over vaste planten en siergrassen, hoe de tjif tjaf z'n liedje zingt, hoe bomen geënt worden, hoe assimilatie werkt, hoe de colorado kever een plaag is voor de aardappelboer, de ontwikkeling van wortels van planten door verschillende omstandigheden etc etc. zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.

Er ging een complete wereld voor me open waar ik helemaal in op ben gegaan. De natuur is nog zoveel mooier dan ik dacht! Ik zag planten die ik nog nooit in het echt gezien had. De planten zag ik als kunstwerk op zich en de combinaties van sommige planten maakte het geheel alleen maar mooier. Doordat Frans en Franny me helemaal hebben meegenomen in deze wereld, en me zo ontzettend veel hebben geleerd, heb ik met een sneltreinvaart mijn bedrijf kunnen opstarten en het gelijk tot een hoger niveau kunnen tillen. Als ik uit boeken had moeten leren wat ik de afgelopen jaren bij Frans en Franny had geleerd, was ik er nog lang niet geweest. Zij zijn de grondleggers van Studio Linda Lavoir.

L A A G 5:

D E O N T D E K K I N G

De kern. Hier ben ik dan. Na jaren te zijn geïnspireerd door andere mensen, door te ontdekken, te zoeken en mijn gevoel te volgen, ben ik op een punt waar ik mijn verzameling informatie van de afgelopen jaren wil samenvoegen. Er borrelt al zo lang een enorme energie in me om mijn creativiteit vorm te geven in borders en technieken in beplanting.

En dit is de kans.

Ik ga er helemaal voor!