Natuurreis door Europa; zevendaagse hike door de Balkan
Adembenemende bloemenweides, helderblauwe meertjes, witte, groene en roze bergen, magische bossen en weelderige valleien. Wanneer je op zoek bent naar fascinerende flora en fauna is dit de uitgelezen plek waar je naartoe moet; de Balkan.
Met een voorliefde voor de Europese natuur was dit dunbevolkte gebied eentje die al een hele poos op mijn lijst stond en na een zevendaagse hike van 160 kilometer moet ik zeggen dat het zeker niet is tegengevallen, integendeel. Noorwegen en Japan zullen hun eerste plek als favoriet land moeten delen met Albanië, Montenegro en Kosovo.
In deze blog neem ik jullie mee naar Oost-Europa en laat ik met lekker veel foto's zien wat je echt niet mag missen. Geniet ervan.
ZEVENDAAGSE HIKE
Een makkie is de zevendaagse hike zeker niet. Je loopt 7 dagen over 7 bergen. De afstand die je elke dag afgelegd is ongeveer 23 kilometer lang en om het extra moeilijk te maken moet je maar liefst 1000 meter omhoog én omlaag... in +30 graden. Maar de beloning en het gelukzalige gevoel van het aanzien van deze prachtige natuur des te groter. Nog nooit eerder ben ik in zo'n geïsoleerd gebied geweest waar je kilometers kan lopen zonder ook maar een huis, mens of dier tegen te komen. Je komt ontzettend veel planten tegen die wij gebruiken in onze tuinen en de combinaties die de natuur zelf heeft gemaakt zijn prachtig om te zien. Ik bedoel, scrol maar eens naar beneden... Ongelofelijk toch? Geen woord gelogen in mijn introductie.
De zevendaagse hike is op verschillende manieren te doen. Ten eerste is de balkan trail niet echt 7 dagen, maar 1o dagen. Er zitten echter wat stukken tussen die minder boeiend zijn om te wandelen, dus vandaar dat onze reis wat is ingekort (en nu moet ik eerlijk zeggen dat 7 dagen ook wel meer dan genoeg is haha).
Je kunt je route, het aantal dagen van je hike, je slaapplekken en je eten allemaal zelf regelen. Dit is prima te doen geloof ik. Je kunt er ook voor kiezen om met een organisatie mee te gaan. In dit geval ga je meestal met een grotere groep en slaap je in tenten. Wat automatisch betekent dat je je tent ook mee moet nemen en je dus extra kilo's op je rug meedraagt. Dit heb ik vorig jaar in Schotland gedaan, maar hiken met 14 kilo op je rug is best wel heftig. Dit is dus voor de echte die hards. Je kunt ook meegaan met een gids die alles voor je regelt en waarbij ook je spullen van plek naar plek worden gebracht. De meest easy way. Wij hebben een unguided tour geboekt. Dit houdt in dat de route al voor je is uitgestippeld, je slaapplekken, avondeten, ontbijt en lunch voor je zijn geregeld, maar ook andere handige dingen, zoals dat je wordt opgehaald en weer terug wordt gebracht naar het vliegveld in Podgorica. Je betaalt wel iets meer, maar het moet natuurlijk ook wel een beetje vakantie blijven... En aangezien de hike al zwaar genoeg is, is het toch wel lekker om sommige dingen uit handen te geven.
Verwacht tijdens je hut naar hut vakantie geen luxe resorts waar je in verblijft, maar simpele guesthouses bij heel lieve en zorgzame mensen. Je ontmoet tijdens je verblijf vaak mensen over de hele wereld die ook de hike aan het doen zijn, maar ieder op zijn eigen manier, wat erg leuk is.
Over het algemeen zijn de wandelingen heel rustig en kom je weinig mensen tegen, maar er zitten ook een aantal routes tussen die wat drukker zijn, waaronder die in Albanië van Teth naar Valbona. Een populaire hike, en wat mij betreft wel de saaiste wanneer het om de natuur gaat. Het voordeel van de unguided tour is dat deze is uitgestippeld door een local en je dus de mooiste en meest rustige hikes krijgt en je een beetje afwijken van de mainstream.
TIP: Wij hebben onze reis geboekt bij Emir van de The Bear Hug. Een hele aardige jongen die alles heel goed heeft geregeld.
VRAGEN AAN DE NATUUR
Wat ik soms lastig vind van de natuur in Europa is dat ik niet met zekerheid weet of het nu échte natuur is, of door de mens bedachte natuur is. En wanneer het door de mens bedachte natuur is, vanaf wanneer mag je het dan echte natuur noemen? Tijdens het hiken kwamen we heel vaak langs de meest kleurrijke en diverse bloemenweides. Het is gewoon bijna niet te geloven dat de natuur dit zelf heeft gecreëerd. Bestaat het gewoon echt? En als het echt bestaat, waarom moeten wij in Nederland dan zoveel moeite doen om een gevarieerde bloemenweide te behouden met maaischema's en het verschralen van de grond?
Wat ik ook interessant vind en wat vragen bij mezelf oproept, is dat sommige plekken een enorm gevarieerde flora hadden en andere juist helemaal niet en maar uit 1 of 2 soorten planten bestonden. Welke omstandigheden zorgen voor deze dynamiek of juist niet? Is het de grondsoort? Het aantal mm wat uit de lucht komt vallen? Ook hier was geen touw aan vast te knopen, zeker omdat deze verschillende soorten samenstellingen van planten pal naast elkaar groeiden. Zo zag ik het wilgenroosje in harmonie groeien tussen andere planten, maar waren er ook plekken waar deze in haar eentje de bergen roze kleurden. Ik snap er helemaal niks van.
Als laatste vind ik het dus ook interessant dat wij planten altijd in categorieën plaatsen: bosplant, weideplant, schaduwplant etc. Die categorieën lijken in de Balkan niet echt te bestaan. Zo zag ik weide planten in het bos groeien en schaduwplanten in de zon. Zag ik kalkminnende planten groeien tussen de naaldbomen en vice versa. Eigenlijk zorgden mijn observaties ervoor dat ik alleen maar in de war ben geraakt en maar één conclusie kon trekken: de natuur is niet zo zwart-wit als je denkt.
Van het creëren van weides heb ik nog geen kaas gegeten en de reis door de Balkan heeft er ook voor gezorgd dat ik nog minder snap hoe het nu eigenlijk werkt. In mijn opinie is er dan ook maar één manier om echt te leren van de natuur en dat is zo min mogelijk doen. Ik heb lang getwijfeld of we het stuk tussen de twee bossen die we hebben aangeplant moesten inzaaien met een bloemenmengsel, maar ik denk dat ik de natuur gewoon haar gang laat gaan. Het gebruik van machines is allemaal uit den boze.
Tussen het net aangeplante bos maaien we trouwens ook niet. In het voorjaar waren het de boterbloemen die overheerste, later het gras en nu zie je steeds meer bloemen zoals perzikkruid, klaver, wilgenroosje etc. Het krioelt hier van de vlinders, bijen, kevers, juffertjes en libellen. Met de biodiversiteit gaat het daar dus helemaal prima, maar ik denk dat je pas echt conclusies kan trekken na een paar jaar.
Elke tuin- en natuurliefhebber zou de Balkan moeten bezoeken, al is het alleen maar om jezelf te verbazen over de schoonheid van de natuur. Het wordt voor mij nu wel lastig om iets te vinden wat deze plek kan overtreffen. Wat is de mooiste en meest inspirerende plek die jij ooit hebt gezocht? Mocht je tips hebben, dan hoor ik het graag!
Liefs,
Linda
Comments