Great things never come from comfort zones
'Ik heb zes maanden lang in het archief van Amsterdam gelopen', vertelde de een, 'ik moest 6 maanden lang alleen maar technische tekeningen uitwerken', zei de ander. Volgens mij was er duidelijk van mijn gezicht af te lezen dat ik nogal mijn bedenkingen had bij de taken die iedereen had gekregen op hun stage. Ik zat in het derde jaar van mijn opleiding landschapsarchitectuur op de HKU en zoals iedereen, moest ik ook opzoek. Dit waren de reacties die ik kreeg van de vierde jaars studenten wanneer ik vroeg naar hun ervaringen. Mooi niet dat ik een half jaar lang in een stoffig archief zou rondlopen! Ik ben hier vier jaar lang om mijn creativiteit te ontwikkelen en ik wil er alles uit halen wat erin zit: Ik wil een stage die inspireert.
VAN PIET OUDOLF TOT IRIS VAN HERPEN
Toen ik voor het eerst een foto The High Line van Piet Oudolf in New York zag, stond de tijd even stil en werd ik helemaal warm van binnen. Zo wil ik ook ontwerpen! De combinatie van de materialen die overvloeien in een beplanting sprak mij enorm aan. Vanaf dat moment was mijn doel duidelijk: Ik moet meer over materialen, techniek, vaste planten en siergrassen leren kennen.. Hoe moest ik alleen nog even uitvogelen.
Mijn stage moest aansluiten bij het idee dat ik veel meer met materialen kon doen dan ik ooit gedacht had. Toen ik begon met zoeken naar bedrijven die inn0vatief waren op het gebied van materiaal gebruik in de buitenruimte, kwam ik er al snel achter dat er helemaal niet zoveel bedrijven waren die dit deden.. Eigenlijk niet één. Totdat ik ineens aan Iris van Herpen dacht. Zij maakt ruimtelijke ontwerpen, die technisch interessant in elkaar zaten. De details waren adembenemend en dan hebben we het niet eens over het materiaal gebruik gehad. Ik was gelijk gefascineerd.. er was alleen één probleempje. Iris van Herpen was geen landschapsarchitecturen bureau.
NOOIT GESCHOTEN IS ALTIJD MIS.
Ja je verzint het niet, een studente landschapsarchitectuur stuurt een mailtje naar werelds beste mode bureau. Mijn naam is Linda, ik studeer landschapsarchitectuur, mag ik bij jullie stage lopen? Tot mijn grote verbazing kreeg ik een reactie terug. Of ik zin had om een dagje mee te lopen. WAT? - Dansend door de kamer - WUHOEEE JA! ik kom gelijk.
Toen ik voor het eerst in de studio kwam, voelde ik me gelijk thuis. De ruimte was een creatieve broedplaats. Overal hingen schetsen, jurken of stonden er schoenen. Het is raar om iets wat je altijd bestudeerd hebt vanaf een plat plaatje, ineens voor je te zien als iets tastbaars. Na mijn bewonderingen kreeg ik de taak om patronen te tekenen. Ik had natuurlijk geen idee waar ik mee bezig was, maar tijdens het schetsen van een landschappelijk ontwerp doe je eigenlijk precies hetzelfde. Je tekent lijnen en vormen en probeert je voor te stellen hoe het ontwerp er 1 op 1 uit zou zien. Dit kon ik wel! Aan het einde van de dag kreeg ik dan ook het goede nieuws te horen dat ik mocht blijven.
De stage werd een enorme inspiratiebron voor mijn creativiteit. Naast dat ik het materiaal gebruik, de technische kant en detaillering van de jurken leerde kennen en super interessant vond, merkte ik dat ik het proces van concept tot jurk misschien wel het meest boeiende vond. Eerst is daar het verhaal, het concept. Het concept is de leidraad voor de keuze van het materiaal en de vormen van de jurk. Door altijd vanuit het verhaal te werken, krijgt elke jurk zijn unieke vormgeving.
Tot op de dag van vandaag werk ik nog steeds volgens deze manier. Ik bekijk altijd eerst het verhaal. In mijn geval gaat dat altijd over de opdrachtgever(s). Vanuit het verhaal en de ruimtelijke analyses die bij een buitenruimte horen, ontstaan er lijnen en vormen. Deze worden later ingevuld door passende materialen. De beplanting zorgt er in mijn ogen altijd voor dat een buitenruimte versterkt wordt in zijn vormgeving en daarmee in zijn beleving. Het is enorm leuk om met deze drie gegevens te ontwerpen. Wanneer je naar mijn tuin ontwerpen kijkt, zie je dat geen een tuin hetzelfde is, net zoals ik geleerd had op mijn stage.
LUISTER NAAR JEZELF
Soms is het gevoel dat je diep van binnen hebt glashelder, maar je hebt alleen geen idee hoe je die moet verwoorden. Ik heb een lange tijd gezocht hoe ik mezelf moest uiten als ontwerper. Maar door na te denken, te praten, te zoeken en uiteindelijk gewoon te proberen kom je ervan zelf wel achter wat voor ontwerper je wilt zijn. Mijn keuze om stage te lopen bij Iris van Herpen heeft enorm veel invloed gehad op mijn proces van ontwerpen.. en daar ben ik heel dankbaar voor.