Volg het ontwerpproces van mijn allereerste landschappelijke project
Toen ik zeven jaar geleden als net afgestudeerde landschapsontwerper met de grote droom om een eigen bedrijf te beginnen een tafel aan het afruimen was in het restaurant Auberge des Moules (waar ik op dat moment al 11 jaar werkte), raakte ik in gesprek met twee architecten uit Den Haag. Het waren bekende gezichten die ik de afgelopen jaren al vaker had gezien en ze vroegen mij hoe het ging. Ik vertelde dat het goed ging en dat ik een droom had; 'ik wil graag een eigen zaak starten en landschappelijke projecten ontwerpen'. Waarop hun reactie was dat dit geen goed plan was. 'Begin eerst eens met het ontwerpen van kleinere tuinen. Zorg dat je een eigen stijl ontwikkelt, dat je leert omgaan met klanten en dat je bekend raakt met de technische achtergronden van het ontwerp'. Het bleek de beste tip die iemand mij ooit had kunnen geven... En zo zie je maar dat soms een volstrekt onbekende het verschil kan maken in je leven. De afgelopen jaren ben ik druk bezig geweest met mijzelf te ontwikkelen op het gebied van het ontwerpen van tuinen, het managen van een bedrijf en projecten én natuurlijk het vergaren van kennis over planten. En na zes jaar is het dan zover; ik mag mijn-aller-eerste landschappelijke project ontwerpen! Wuuuuhhh zo spannend!
DE OPDRACHT
Op de tekening hieronder is in het donkergroen aangegeven welk gebied ik precies mag ontwerpen. Het is een enorm perceel van 16000 m2 waar op dit moment enkel gras groeit en waar wat bomen staan. Tussen de groene vlakken zie je witte blokken die de hoge gebouwen aangeven. De horizontale blokken zijn met elkaar verbonden door een glazen corridor (heel mooi!).
Op dit moment heeft het groene gedeelte van het perceel geen functie, maar die willen ze er wel aan geven. Het is de bedoeling dat de levenskwaliteit van de mensen die hier wonen in de gebouwen vergroot wordt en dat ze een fijne wandeling kunnen maken in het gebied in het groen, dat ze andere mensen kunnen ontmoeten of dat ze activiteiten kunnen organiseren. De grote vraag aan mij is dus; hoe krijg ik de mensen buiten?
SCHETS/CONCEPT
Zelf wandel ik elke dag. Het maakt me niet eens zo uit wat voor weer het is: zonnig, regenachtig, mistig, een sneeuwbui. Ik moét gewoon naar buiten. Ik zie altijd wel iets moois waardoor ik achteraf blij ben dat ik naar buiten ben gegaan. Een van de grootste redenen waarom ik mijn wandelschoenen aantrek is mijn obsessie voor het observeren van plantengemeenschappen in de bermen. Ik ontdek hier van alles in. De planten die er groeien, de insecten die er leven, de combinaties die de natuur maakt en het ritme waarin planten groeien. Vooral het laatste vind ik mega interessant.
Naast het wandelen ben ik ook veel onderweg met de auto of de fiets. En terwijl ik onderweg ben luister ik altijd muziek. Op zulke momenten kun je niet veel anders doen dan in de verte staren en verdwalen in je eigen gedachtes. En pasgeleden vroeg ik me af waarom we soms eindeloos kunnen luisteren naar een nummer. Het antwoord vond ik in de opbouw. In de drie minuten die een muziekstuk vaak duurt wordt je meegenomen in een klein verhaal die is opgebouwd uit een aantal compleet eigen karakteristieke stukjes zoals het refrein en de coupletten. Deze worden steeds herhaald en met elkaar verbonden door het ritme van de beat. De verandering zorgt ervoor dat je blijft luisteren.
Okay... weer even terug naar de vraag hoe ik de mensen buiten krijg door middel van een ontwerp.
Voor mijn eerste schetsideeën heb ik de technische opbouw van een muziekstuk gebruikt om de indeling van de ruimte te maken. Het perceel heeft een intro en een outro; een begin en een eind. Het heeft een refrein; het hoogtepunt van de buitenruimte dat steeds herhaald wordt. Het heeft meerdere coupletten; met een totaal andere sfeer dan het refrein. En het heeft een bridge; een soort lijmstuk (de paden) tussen het refrein en het coupletten.
Elke stuk krijgt zijn eigen karakter. Zo begint en eindigt de wandeling met een waterplaats (een daarvan is al aanwezig).
Het refrein, de donkergroene stukken op de tekening, zijn plantenvakken waar de focus ligt op de zon en deze plekken moeten het spektakel stuk van de zomer worden. Het couplet heeft een hele andere sfeer. De plekken zijn schaduwrijk en bomen en struiken spelen hier een hoofdrol. De focus ligt hier vooral op de lente en de herfst. De bridge zijn rustige stukken tussen het couplet en het refrein.
Door steeds te veranderen van sfeer tijdens de wandeling die de mensen kunnen maken over het perceel, hoop ik ze te triggeren om ook elke dag naar buiten te gaan. Of het nu zonnig, regenachtig of mistig is. Er is altijd wel iets moois te zien!
Dit zijn de eerste gedachtespinsels voor het ontwerp. De volgende keer ga ik dieper in op de vormgeving zodat ik daarna de beplantingsplannen kan gaan maken. Hierin zal de muziek nog steeds de inspiratiebron zijn.
Tot de volgende keer!
VOORLOPIG ONTWERP
DEFINITIEF ONTWERP
UITVOERING