De perfecte speeltuin - 3 tips hoe je kunt samenwerken mét de natuur
Het moeilijkste wat je als tuinier kan doen is... niets. Wij zijn als mens gewend om altijd in te grijpen wanneer iets niet naar onze zin is. Het zit gewoon in onze aard. Onze tuinen zijn vooraf geplande stukken groen waar geen ruimte is voor het spontane karakter van de natuur. Vaak willen we de tuin behouden zoals deze is bedacht en daar hoort ruimte voor wilde bloemen absoluut niet bij. Maar juist door te spelen met de natuur ontstaan er bijzondere, spannende en práchtige combinaties die je nooit gezien zou hebben wanneer je zonder pardon alles weg geschoffeld had. In mijn tuin probeer ik zoveel mogelijk te observeren wat er gebeurt en al spelenderwijs om te gaan met alles wat er groeit en bloeit. Een beetje van mijzelf en een beetje van de natuur... Hoe dit precies in zijn werk gaat en wat het resultaat daarvan is, lees je hier.
DE BASIS + NIEUWE ZAAILINGEN VAN VASTE PLANTEN
Afgelopen najaar heb ik de knoop doorgehakt om mijn borders radicaal te veranderen. Niet omdat ik niet tevreden was met de beplanting, maar omdat ik graag nog eens wat nieuws wilde proberen in onze tuin voordat we hier verhuizen (we zijn aan het kijken of we terug naar Zeeland kunnen verhuizen met een groot stuk grond erbij). 90% van de beplanting heb ik eruit gehaald en daarvoor heb ik een totaal ander soort beplanting met een totaal andere sfeer teruggeplant. De basis van de tuin bestaat nu uit een wat lagere beplanting waarvan 70% siergras is. Daartussen komen wat bloeiende vaste planten zoals Sanguisorba 'Pink Brushes', Salvia 'Blauhugel', Rudbeckia 'Little Henry', Sedum en Perovskia. Mijn geliefde Anemone cylindrica heb ik eruit gehaald en ook Thalictrum aquilegifolium 'Album' is verhuisd naar een nieuwe tuin. Deze licht zaaiende planten hebben, zo slim als ze zijn, toch nog wat kleine kinderen achtergelaten met als resultaat dat hier en daar een aantal zaailingen boven zijn gekomen. Sommige daarvan heb ik in een potje gestoken, en andere heb ik laten staan om te kijken wat hier het resultaat van zal zijn. Omdat de zaailingen hun eigen plek hebben gekozen in de tuin, ziet het beeld van de tuin er een stuk natuurlijker uit. Het spelen met zaailingen is ontzettend leuk om te doen, en zolang een plant zich niet agressief uitzaait, zoals bijvoorbeeld de Foeniculum 'Giant Bronze' dat kan doen (afhankelijk van de winter die we hebben gehad), blijft het ook behapbaar. Op de foto hierboven kun je op de voorgrond een zaailing van de Thalictrum zien. Lekker fluffy.
TIP 1: Speel met zaailingen van vaste planten en siergrassen. Informeer of verdiep jezelf van tevoren over het zaaigedrag van de planten zodat je weet wat je te wachten staat. Laat de zaailingen hun gang gaan op plekken waar ze daar de ruimte voor hebben.
WILDE BLOEMEN
Als tuinier is het belangrijk om de planten te leren kennen die in je tuin staan, maar het is minstens zo belangrijk om de onkruiden, oftewel de wilde bloemen, te leren kennen. Over het algemeen komt er in mijn tuin altijd wel hetzelfde boven; wilgenroosje, springkruid, paardenbloemen, de wilde Geranium (ook heel mooi!) en vogelmuur. Maar zo af en toe begint er iets te groeien waarvan ik niet precies weet wat het is. En juist omdat ik het niet weet laat ik het maar gewoon groeien tót het gaat bloeien. En wanneer je dat doet, krijg je spontane combinaties die je niet zelf hebt bedacht zoals hierboven en hieronder op de foto. Deze prachtige inheemse Silene dioica heeft zich hier zonder overleg gevestigd in de tuin, maar ik ben haar daar dankbaar voor. De felrozebloemetjes komen mooi uit in de half schaduw en combineren goed met de varen Polystichum setiferum en de witte bloemen van Camassia 'Semiplena'.
TIP 2: Leer de planten die spontaan in je tuin zaaien kennen. Hoe beter je je wilde bloemen kent, hoe makkelijker het wordt om te 'spelen'. Soms laat je dingen staan, soms haal je dingen weg. Observeer en kijk goed naar de planten. Wanneer je de planten kent wordt het onderhouden van de tuin een stuk eenvoudiger (en dus relaxter).
Een andere plant die hier zonder uitnodiging terecht is gekomen is deze zuring. Ik heb geen idee welke soort het is want er zijn er ontzettend veel, maar deze zorgt voor body en structuur in de border naast de nog kleine, nieuwe planten die afgelopen najaar zijn ingeplant. Ik vind het oprecht een heel mooie plant die perfect past in het totaalplaatje van deze border. Zeker omdat ze de beste spot tegen de haag heeft gekozen.
Drie jaar geleden heb ik Geranium 'Philippe Vapelle', op de foto hieronder, ingeplant. Door onderdrukking van te sterke buren heeft ze nooit de kans gekregen om te groeien en te bloeien. Nu er weer lucht is gekomen in de border, blijkt dat ze nog niet het loodje had gelegd, maar braaf heeft gewacht totdat ze meer ruimte zou krijgen. Leuk om haar na jaren weer terug te zien!
DE PERFECTE TUIN BESTAAT NIET
Ik blijf het zeggen; de perfecte tuin bestaat niet. En gelukkig maar, want iets wat níet perfect is, is leesbaar. Als je begrijpt wat ik bedoel. Een tuin met een strak gesnoeide haag en golfbaan gras lijkt misschien perfect, maar het vertelt je niks. De niet perfecte border met een geknakte bloem van de Camassia vertelt daarentegen over het leuke weekend dat ik heb gehad met mijn neefjes die zijn blijven logeren, de wilde bloemen vertellen ons dat we ons in West-Europa bevinden, de scheef groeiende planten vertellen hoe de zon over de tuin beweegt en de nieuwe zaailingen van de Anemone en de Thalictrum en de teruggekomen Geranium vertellen iets over de korte geschiedenis van de tuin. De niet perfecte tuin is met stipt mijn favoriete verblijfplaats.
TIP 3: Verlies jezelf al spelenderwijs in het tuinieren. Ontwikkel een creatieve uitlaatklep in de tuin die niet alleen zorgt voor een mooi resultaat, maar ook de kans om gezond tachtig jaar te worden. Vergeet perfectionisme en verwelkom geduld.
Dat was hem dan! Mocht je vragen hebben? Laat deze dan achter in een comment :)
Liefs,
Linda